Drottinn, þú ert
minn Guð, þín leita ég, sál mína þyrstir eftir þér, hold mitt þráir þig, í
þurru landi, örþrota af vatnsleysi
Þannig hefi ég litast um eftir þér í
helgidóminum til þess að sjá veldi þitt og dýrð,
því að miskunn þín er
mætari en lífið. Varir mínar skulu vegsama þig.
Þannig skal ég lofa þig meðan
lifi, hefja upp hendurnar í þínu nafni.
Sál mín mettast sem af merg og
feiti, og með fagnandi vörum lofar þig munnur minn,
þá er ég minnist þín í
hvílu minni, hugsa um þig á næturvökunum.
Því að þú ert mér fulltingi, í
skugga vængja þinna fagna ég.
Sál mín heldur sér fast við þig, hægri hönd
þín styður mig.
Þeir sem sitja um líf mitt sjálfum sér til glötunar, munu
hverfa í djúp jarðar.
Þeir munu verða ofurseldir sverðseggjum, verða
sjakölunum að bráð.
Konungurinn skal gleðjast yfir Guði, hver sá er sver við
hann, skal sigri hrósa, af því að munni lygaranna hefir verið lokað.
