Sálmur 40
Ég hefi sett alla von mína á Drottin, og hann laut niður að mér
og heyrði kvein mitt.
Hann dró mig upp úr glötunargröfinni, upp úr hinni
botnlausu leðju, og veitti mér fótfestu á kletti, gjörði mig styrkan í
gangi.
Hann lagði mér ný ljóð í munn, lofsöng um Guð vorn. Margir sjá það og óttast
og treysta Drottni.
Sæll er sá maður, er gjörir
Drottin að athvarfi sínu og snýr sér eigi til hinna dramblátu né þeirra er snúist
hafa afleiðis til lygi.
Mörg hefir þú, Drottinn, Guð minn,
gjört dásemdarverk þín og áform þín oss til handa, ekkert kemst í samjöfnuð við
þig. Ef ég ætti að boða þau og kunngjöra, eru þau fleiri en tölu verði á
komið.
Á sláturfórnum og matfórnum hefir þú enga þóknun, þú hefir gefið
mér opin eyru brennifórnir og syndafórnir heimtar þú eigi
Þá mælti ég: Sjá,
ég kem, í bókrollunni eru mér reglur settar.
Að
gjöra vilja þinn, Guð minn, er mér yndi, og lögmál þitt er hið innra í
mér.
Ég hefi boðað réttlætið í miklum söfnuði, ég hefi eigi haldið vörunum aftur,
það veist þú, Drottinn!
Ég
leyndi eigi réttlæti þínu í hjarta mér, ég kunngjörði trúfesti þína og
hjálpræði og dró eigi dul á náð þína og tryggð í hinum mikla
söfnuði.
Tak
þá eigi miskunn þína frá mér, Drottinn, lát náð þína og trúfesti ætíð
vernda mig.
Því
að ótal hættur umkringja mig, misgjörðir mínar hafa náð mér, svo að ég má eigi
sjá, þær eru fleiri en hárin á höfði mér, mér fellst hugur.
Lát þér,
Drottinn, þóknast að frelsa mig, skunda, Drottinn, mér til hjálpar.
Lát þá
verða til skammar og hljóta kinnroða, er sitja um líf mitt, lát þá hverfa aftur
með skömm, er óska mér ógæfu.
Lát
þá verða forviða yfir smán sinni, er hrópa háð og spé.
En
allir þeir er leita þín skulu gleðjast og fagna yfir þér, þeir er unna hjálpræði
þínu skulu sífellt segja: Vegsamaður sé Drottinn!
Ég er hrjáður og snauður,
en Drottinn ber umhyggju fyrir mér. Þú ert fulltingi mitt og frelsari, tef eigi, Guð
minn!
( Auka hljóðin, sem heyrast í lok upplesurins eru frá
Suðulrndsskjálftanum sem átti sér stað þegar hljóðlesturinn var að enda
17. júní árið 2000)
|