Hví geisa heiðingjarnir
og hví hyggja þjóðirnar á fánýt ráð?
Konungar jarðarinnar ganga fram,
og höfðingjarnir bera ráð sín saman
gegn Drottni og hans smurða:
Vér skulum brjóta sundur fjötra þeirra,
vér skulum varpa af oss viðjum þeirra.
Hann sem situr á himni hlær.
Drottinn gjörir gys að þeim.
Því næst talar hann til þeirra í reiði sinni,
skelfir þá í bræði sinni:
Ég hefi skipað konung minn á Síon,
fjallið mitt helga
Ég vil kunngjöra ályktun Drottins:
Hann mælti við mig: Þú ert sonur minn.
Í dag gat ég þig. Bið þú mig,
og ég mun gefa þér þjóðirnar að erfð
og endimörk jarðar að óðali.
Þú skalt mola þá með járnsprota,
mölva þá sem leirsmiðs ker
Verið því hyggnir, þér konungar,
látið yður segjast, þér dómarar á jörðu
Þjónið Drottni með ótta
og fagnið með lotningu.
Hyllið soninn, að hann reiðist eigi
og vegur yðar endi í vegleysu,
því að skjótt bálast upp reiði hans.
Sæll er hver sá
er leitar hælis hjá honum.
