Heyr, Drottinn, á réttvíst málefni,
hlýð á hróp mitt,
ljá eyra bæn minni,
er ég flyt með tállausum vörum.
Lát rétt minn út ganga frá augliti þínu,
augu þín sjá hvað rétt er.
Þá er þú rannsakar hjarta mitt,
prófar það um nætur,
reynir mig í eldi,
þá finnur þú engar illar hugsanir hjá mér,
munnur minn heldur sér í skefjum.
Hvað sem aðrir gjöra,
þá hefi ég eftir orði vara þinna
forðast vegu ofbeldismannsins.
Skref mín fylgdu sporum þínum,
mér skriðnaði ekki fótur.
Ég kalla á þig,
því að þú svarar mér,
ó Guð, hneig eyru þín til mín,
hlýð á orð mín.
Veit mér þína dásamlegu náð,
þú sem hjálpar þeim er leita hælis
við þína hægri hönd
fyrir ofsækjendum.
Varðveit mig sem sjáaldur augans,
fel mig í skugga vængja þinna
fyrir hinum guðlausu, er sýna mér ofbeldi,
fyrir gráðugum óvinum,
er kringja um mig.
Mörhjörtum sínum hafa þeir lokað,
með munni sínum mæla þeir
drambsamleg orð.
Hvar sem ég geng,
umkringja þeir mig,
þeir beina augum sínum að því
að varpa mér til jarðar.
Þeir líkjast ljóni er langar í bráð,
ungu ljóni, er liggur í felum.
Rís upp, Drottinn!
Far í móti óvininum
og varpa honum niður,
frelsa mig undan hinum óguðlega
með sverði þínu.
Frelsa mig undan mönnunum
með hendi þinni,
Drottinn, undan mönnum heimsins,
sem hafa hlutskipti sitt í lífinu
og þú kviðfyllir gæðum þínum.
Þeir eru ríkir að sonum
og skilja börnum sínum eftir
nægtir sínar.
En ég mun sakir réttlætisins
skoða auglit þitt,
þá er ég vakna,
mun ég mettast
af mynd þinni.
